Σπαραγμός

Είδα το δέντρο να σπαράζει
σαν άνθρωπος και τον άνθρωπο
να σείεται σα δέντρο.

Ο σπασμός
είναι μάλλον
η ομοιοκαταληξία
των αδύναμων.

Η Στροφή

Στ' άκαμπτο κύρτωμα του δρόμου
μήτε τ' αγκάθι πιάνει ρίζα,
μήτ' ίσκιος καταδέχεται βλαστό,
μήτ' έχει τόπο να σταθείς
χωρίς αντίποινα.

Στη γυμνή λαγόνα της στροφής
δε συναντώνται στράτες,
δε συμμαχούνε βλέμματα,
μονάχα φόβος που τέμνεται
απ' άλλον φόβο.

Κάπου παραφυλά
οδοκάμπτης Σίνις
το διαβάτη.

Καταμεσίς στο λαξευμένο τόξο
της στροφής, παλίμψηστα χνάρια
προσπερνούν ένα το άλλο, ανήσυχα ∙
κι ούτε γυρνούν, μήτε προσμένουν.

Μόνο να φύγουνε ζητούν.

Να φύγουν.